Bingo verhaal Halloween 90

Het is Halloween. 71 kinderen lopen in een enge outfit over straat. Ze gaan de hele avond deuren langs. 9 kinderen zijn 24 dagen bezig geweest met hun outfit. Ze zien eruit als enge monsters, met 3 ogen, 20 grote tanden en 68 bloedere vlekken. Ze hopen dat iedereen in de buurt schrikt. Annika hoopt minstens 44 snoepjes te krijgen, maar Paul roept dat het er zeker 66 worden. Katja heeft het meeste vertrouwen. “We krijgen vast 86 snoepjes voor onze kostuums.”

Katja is een heel eng monster geworden. Ze heeft ook 8 tentakels die ze gemaakt heeft van rubber. Het kostte haar 46 uur om het voor elkaar te krijgen en voor de bloederige vlekken was ze ook al 41 uur bezig geweest. Omdat ze zo hard werkte aan haar kostuum, kon ze gisteren op school moeilijk wakker blijven. Na 29 minuten vielen haar ogen al dicht en de leraar moest haar naam 58 keer roepen tot ze reageerde.

Maar nu was het eindelijk zo ver! Halloween. Katja had er veel zin in. De afgelopen 49 minuten had ze niet stil kunnen zitten. “Het lijkt wel alsof je 34 snoepjes op hebt en 42 rondjes moet rennen van alle suiker.”

Er kwamen nog eens 89 kinderen bij. Het was ontzettend druk en het duurde 6 minuten tot Katja haar vrienden überhaupt kon verstaan. Ze moest wachten tot er 87 kinderen voorbij kwamen om langs de deuren te gaan. “Hoe kunnen we 40 snoepjes krijgen als het zo druk is?” vroeg Katja.

“Laten we vooral meteen gaan,” zei Paul. “Dan zijn we hopelijk tenminste 59 kinderen voor. Als wij snel aanbellen en de rest voor zijn, dan krijgen we vast wel wat snoep.”

Ze liepen meteen een straat in. Ze besloten zeker 11 straten verderop te beginnen, omdat alle kinderen in de buurt waarschijnlijk in de buurt bleven. “Kijk daar,” zei Katja. Ze wees naar het huis met nummer 7. Het was helemaal versierd. Er stonden 55 grafstenen in de tuin en er staken 10 handen uit de grond, alsof er een zombie uit kwam. Ook telde Katja 84 spinnen op de deur, die in 51 spinnenwebben zaten.

“Hier hebben ze veel gedaan de versieringen,” zei Annika. “Ze willen ons vast wel wat snoep geven.”
Zodra ze het pad op liepen, gingen er 78 lampjes branden. Ze waren donkerrood en er klonken wel 52 verschillende stemmen. “Wat komen jullie hier doen?” werd er 4 keer geroepen.

Katja stond te trillen op haar benen. Hier zou ze waarschijnlijk minstens 39 keer schrikken. Ze was altijd heel erg snel bang. Met haar vrienden keek ze al bijna nooit griezelfilms. De laatste keer zat ze 65 minuten lang onder de deken en zelfs toen schrok ze nog 53 keer. Ze was zelfs een keer geschrokken van 47 kleine knalletjes op oudjaarsavond.

Dit ging een enge avond worden, enger dan verwacht. Na 31 seconden vloog de voordeur opeens open en er kwam een skelet uit met zeker 35 botten. Hij lachte 19 seconden lang heel hard. “Wat komen jullie hier doen?”

“Het is Halloween,” bracht Katja uit. “Trick or treat?”

“Oh ik heb genoeg lekkere dingen,” zei hij skelet. “Ik heb 60 rotte appels en 57 gefrituurde ratten op een stok. Ik heb ze 63 minuten lang in het vet gehad, waardoor ze lekker knapperig zijn. Bij 74 of 75 minuten zijn ze niet smakelijk meer.”
“Wat vies,” zegt Paul. “Heb je niets lekkers?”
“Ik heb 30 gevulde slangen, is dat iets? Ze zijn gevuld met zeker 69 verschillende ingrediënten, zoals 64 geplette koeienogen, 80 kattennagels en 33 drakentranen. Die zijn zeer zeldzaam.”
“Is er geen snoep?” vraagt Paul.

“Snoep?” vraagt het skelet. Hij kijkt om zich heen. In de verte hoort Katja zeker 38 kinderen roepen. Ze zijn hier vast binnen 13 minuten en dan willen ze ook al het snoep. Katja probeert tegen zichzelf te zeggen dat het hier allemaal maar een act is en dat ze straks heel veel snoep krijgen.
“Ik heb wel 56 afgehakte vingers, is dat wat?” vraagt het skelet. “En soep met 70 oogballen.”

“Nee,” zegt Paul. “We willen vandaag echt snoep. We willen minstens 21 lolly’s, 36 dropjes en 82 stukken chocolade.”
“Dat is wel veel,” fluistert Anneke. “Met 77 chocoladestukken zijn we ook al tevreden.”
Katja moet onwillekeurig lachen. Onderweg hadden ze het nog over 88 stukken chocolade. Maar het klinkt nu wel erg veeleisend.

“Ik kan 73 spinneneitjes aanbieden? Ze zijn gelegd door 43 grote vogelspinnen.”
“Van die harige?” vraagt Paul.
“Ja, ze hebben zeker 28 lange haren aan iedere poot.”
Katje huivert. Het kippenvel staat op haar armen. Ze telt zeker 54 bultjes die rechtop zijn gaan staan. Ze wil helemaal niet over spinnen praten. Bah!

26 seconden staat ze ongemakkelijk te kijken. Eigenlijk wil ze hier helemaal niet meer zijn. “Zullen we gaan?” vraagt ze. “Ik vind het maar eng hier en we kunnen bij andere huizen meer krijgen.”
“Jij vindt alles eng,” zegt Paul. “Je wordt al bang van 16 baby’s met 14 ballonnen.”
“Willen jullie niet binnenkomen?” vraagt het skelet.
Katja schudt haar hoofd. Zelfs als het haar 81 keer wordt gevraagd doet ze dat niet!
“Ik heb veel mooie dingen, er zijn 72 kamers hier die jullie moeten zien,”
“Nee,” zegt Katja. “We mogen niet bij vreemden naar binnen. En dit is behoorlijk vreemd. Ik heb in de afgelopen 83 dagen nog nooit zoiets vreemds gezien.”
“Ik heb ook nog nooit zoiets gezien,” zegt Anneke. “Het voelt niet goed.”

“Kinderachtig,” vindt Paul. “Wat kan er nou gebeuren?”
“We kunnen beter naar 27 andere huizen gaan, want dan krijgen we minstens 62 snoepjes,” zegt Katja.
“Ik ben benieuwd wat er binnen is,” zegt Paul. “Ze hebben hier duidelijk veel tijd in gestopt. Ik gok dat ze zeker 12 weken hiermee bezig zijn en binnen zijn vast veel enge dingen te zien.”
“Daarom wil ik niet naar binnen.”

“Kom toch binnen,” dringt het skelet aan.
“Laten we het doen.” Paul neemt al 43 stappen. Anneke volgt meteen. Katja wacht 48 tellen en gaat dan ook maar mee, ze kan hier moeilijk blijven staan, de tuin is ook al eng en ze is liever bij haar vrienden. Ze lopen door een gang en het lijkt wel alsof deze 37 meter lang is. Dan is er een grote kamer en overal zijn enge versieringen. Er staan 5 doodskisten tegen de muur. Aan het plafond hangen 67 plastic vleermuizen en er staan 90 groene lampjes overal. In het midden is een grote tafel met 79 borden en glazen en 1 grote pot.

“Wauw!” roept Paul. “Dit is marsepein!” Hij is naar een tafel gelopen vol hapjes. Katja ziet zeker 50 afgehakte vingers. Ze zien er heel echt uit, is het echt marsepein?
“Pak het maar,” zegt het skelet.
Paul pakt meteen 2 vingers en begint te eten. “Er zit chocolade in!” roept hij. “En in deze zit aardbeiensaus.”

Katja loopt nu ook naar de hapjestafel. Ze pakt een spin, want er liggen er toch zeker 76. “Hmm, dropvet!” zegt ze.
17 minuten lang eten ze allemaal snoep. Katja voelt zich bijna misselijk worden. Ze kijkt nog eens naar het skelet. Nu ze hem in het groene licht ziet, ziet ze opeens dat het een pak is. Ze ziet zeker 61 steken van de stof, en er zitten 15 kleine scheuren in.

“Dit is de beste Halloween ooit,” zegt Anneke en ze drinkt rood sap uit een beker. Er zit zeker 85 liter in de pan. “Het was goed dat we hierheen gingen.”
Katja knikt. “Ik was heel bang, maar dit is geweldig.” Ze veegt de 18 zweetdruppels snel weg die waren ontstaan. Nu hoeft ze niet meer bang te zijn.

“Fijn dat jullie het zo leuk vinden,” zegt het skelet, die eigenlijk een vriendelijke man is van een jaar of 23. “Ik heb hier hard aan gewerkt, omdat ik er iets bijzonders van wilde maken. “Het kostte me 22 dagen en soms werkte ik wel 25 uur achter elkaar. Mijn vriendin hielp ook, ze is nu de stad in om minstens 32 kinderen hierheen te lokken. Maar iedereen vindt het eng hier.”
“Des te meer voor ons,” lacht Paul.
En zo is het maar net.