Bingo verhaal Pinokkio 90

Er was eens een speelgoedmaker, die al 9 jaar lang iedere week 60 stukken speelgoed van hout maakte. Hij was al 54 jaar oud en alleen, maar hij bleef doorwerken zodat hij zijn huur kon betalen. Iedere keer droomde hij van een zoon. Hij had al 49 keer gehoopt op wat gezelschap, maar telkens had hij pech.

Op een dag, toen de speelgoedmaker al 22 uur aan het werk was. Kwam er een fee. Ze zei: “Ik kan 1 van je houten poppen tot leven brengen, zodat je toch een zoon hebt.”
De speelgoedmaker reageerde enthousiast en 62 seconden later had hij opeens een zoon. Hij noemde hem Pinokkio.

Pinokkio was een lieve jongen, maar hij had wel wat problemen. Hij kon maar 62 verschillende soorten bewegingen maken, omdat hij een houten pop was. En elke keer wanneer hij loog groeide zijn neus 31 centimeter lang. Dit vond Pinokkio zelf erg vervelend, omdat als hij 43 keer loog, het ook altijd meteen werd gezien.

Pinokkio ging net als alle andere jongens naar school. Na 58 schooldagen had hij al een hoop vrienden gemaakt, maar het was ook moeilijk. Ze namen hem niet serieus en riepen wel 39 verschillende scheldwoorden naar hem. Pinokkio wenste daarom 52 keer per dag dat hij een echte jongen kon zijn, maar dat gebeurde nooit.

Op een dag was Pinokkio aan het lopen en hij kwam wat jongens tegen. “Geef ons al je geld,” zeiden ze.
“Ik heb geen geld,” zei Pinokkio en zijn neus groeide dit keer zelfs 39 centimeter lang.
“Geef het ons!” ze grepen Pinokkio en sloegen hem 52 keer, net zo lang tot hij zijn 13 gouden muntstukken gaf.

De speelgoedmaker was boos en teleurgesteld. “Zorg dat ze nooit meer je geld stelen,” zei hij.
Pinokkio knikte. Hij zou wel 50 keer beter oppassen de volgende keer.

71 uur later liep hij opnieuw buiten en kwam hij weer de bandieten tegen. Deze keer zeiden ze iets anders: “Voor 26 gouden munten mag je mee naar een speciaal magisch speeleiland. Hier vind je alleen maar leuke dingen.”
“Wat is er dan allemaal?” vroeg Pinokkio.
“Er zijn 85 spelletjes, en je mag 68 kilo snoep eten. Er gelden geen regels en er zijn vandaag al 38 jongens heen gegaan. Alleen echte jongens mogen er komen.”
“Ik wil mee,” zei Pinokkio en hij gaf zijn goud.

Ze gingen mee met een kar, en die rit duurde minstens 38 minuten. Pinokkio sprak met 87 andere jongens en hij had er zin in om naar dit eiland te gaan. Ze moesten van de kar overstappen op een boot. Het was een grote boot, want het duurde wel 79 minuten tot je van de ene naar de andere kant kwam en er waren overal jongens.

Pinokkio sprak 30 jongens die niet eens doorhadden dat hij een houten pop was. Dat vond hij alleen maar fijn.
Er waren ook veel ezels. Hij telde er alleen al 28 op het achterdek. “Die helpen ons met onze spullen,” werd er gezegd.
Pinokkio vond het aan boord van het schip al geweldig. Hij speelde 51 spelletjes, at 45 stukken chocolade en hij spuwde met 45 andere jongens in het water. Ze deden een wedstrijd wie het verse kon spugen. De vaartijd zou lang duren. Nog 64 uur. En hoe langer ze moesten varen, hoe vervelender ze werden.

Pinokkio verveelde zich zo erg, dat hij schoenveters van 7 bemanningsleden aan elkaar bond en hij begon met 48 andere jongens een voedselgevecht dat zeker 23 minuten duurde. Er werd aan alle kanten gelachen.

Wel was er iets vreemds, want Pinokkio zag alleen maar meer ezels. Het waren er nu al 86, nee wacht, 88. En zijn vrienden kon hij nergens meer vinden. En toen moest hij zich ook nog eens melden bij de bemanning. Kwaad liep hij naar de bemanningsleden. “Wat is er?” vroeg hij.

“Je hebt je niet gedragen hier aan boord,” zei de kapitein. “We hebben gezien dat je zeker 40 kwade streken hebt uitgehaald.”
“Dat waren gewoon grapjes,” zei Pinokkio. “Ik deed er niemand pijn mee.”
“Dit gedrag hoort gestraft te worden.”
Pinokkio zag dat hij opeens veranderde. Het veranderen duurde maar 5 tellen en nu was hij opeens zelf een ezel. Hij balkte 72 keer, maar er kwamen geen woorden meer uit, hoe erg hij ook zijn best deed.

“Je gaat mee, zodat we je kunnen verkopen aan de zoutmijnen. Dan kun je daar nog 75 jaar werken.”
“Dat wil ik niet!” probeerde Pinokkio te roepen, maar het lukte niet. Hij wist dat hij iets moest doen en hij begon dus zo hard mogelijk te rennen. Hij ging 57 treden op en rende 89 rondjes op het achterdek. Hij kon nergens heen! Hij moest anderen waarschuwen! Hij probeerde 61 jongens te waarschuwen, maar ze duwden hem weg. “Domme ezel,” zeiden ze.
Pinokkio probeerde het nog eens 74 keer, maar hij werd minstens 33 keer weggeduwd.

Hij wilde niet verkocht worden! Hij blaatte 36 keer en zag toen dat er 8 bemanningsleden aankwamen om hem te vangen. Ze zouden hem in een kooi stoppen en hem 84 zweepslagen geven als hij zijn werk niet goed deed. Hij moest vast 82 kilo per dag heen en weer slepen. Nee, dat wilde hij echt niet!

Hij dacht nog 20 tellen na en rende nog eens rond. Daarna werd hij gegrepen door de bemanning. “Deze ezel bezorgt te veel last. Het duurt ons dan 27 keer langer om iets voor elkaar te krijgen.” Ze bonden de hoeven aan elkaar en gooiden Pinokkio met een steen aan zijn poten het water in. Hij zonk 59 meter diep en hij huilde. Waarom had hij zich zo misdragen?

Op dat moment kwam de fee tevoorschijn. Ze had Pinokkio’s gesmeek gehoord en ze vond dat hij nog een kans verdiende. Ze zwaaide 65 keer met haar stokje, zodat Pinokkio niet meer vastgebonden zat en weer een houten pop werd. Dat duurde 42 seconden. Pinokkio zwom nu door het water. Hij was midden op zee. Hoe lang duurde het tot hij thuis was? 34 minuten? 47 minuten? Of misschien zelfs 76 minuten?

Na 18 minuten zwemmen zag hij opeens een enorme walvis. Hij wilde wegzwemmen, maar de walvis was zeker 44 keer sneller. En voor Pinokkio er erg in had werd hij opgegeten. Hij kwam in de maag van het beest terecht, waar hij 32 soort vissen zag en zelfs 11 inktvissen. En nadat hij 21 minuten had rondgedobberd in de maag van de walvis zag hij opeens licht. Wat was dat dan?

Pinokkio ging erheen en zag dat er vuur was gemaakt op een stuk drijfhout. Er zat iemand bij, die van 6 stukken hout vuur had gemaakt. Hij had ook al 63 kleine visjes gevangen om te eten. Maar wie het was, dat wist Pinokkio niet. Hij zwom erheen en riep 3 keer. “Hallo?”

De figuur draaide zich in 10 tellen om. “Pinokkio?” vroeg hij.
Het duurde 17 seconden voordat Pinokkio begreep wie hij was. Het was de speelgoedmaker. “Papa!” riep hij en hij zwom in 37 krachtige slagen naar de speelgoedmaker. “Wat doe jij hier?”
“Ik zocht je! Ik ben al 4 uur aan het zoeken. Ik ben zo blij dat je er bent.” Hij keek om zich heen. “Maar we moeten wel weg hier.”
“Ik heb wel een idee,” zei Pinokkio. “We moeten hem uitroken en dan kunnen we misschien via het spuitgat naar buiten.”

Ze zochten 55 minuten lang al het hout bij elkaar dat ze konden vinden en maakten een groot vuur. Daarna klommen ze omhoog naar het spuitgat. De rook was nu overal en de walvis had al 29 keer gehoest. Nu moest het gebeuren. En ja hoor! De walvis nieste 2 keer en Pinokkio en de speelgoedmaker vlogen de lucht in, wel 80 meter hoog. En daarna, plons, het water in.

Pinokkio merkte meteen dat de speelgoedmaker niet goed kon zwemmen. Hij spartelde 16 keer en ging toen kopje onder. Daarom besloot hij hem te redden. Hij greep hem en zwom 66 meter naar de kust. Daar legde hij hem op het zand. 24 seconden dacht hij na: wat moest hij doen?

Pinokkio deed 90 minuten lang zijn best om de speelgoedmaker wakker te maken. Hij probeerde zelfs mond-op-mond beademing, maar het hielp allemaal niet. Huilend stond hij bij de speelgoedmaker en dacht aan de afgelopen 12 weken en alle mooie momenten die ze samen hadden meegemaakt, zoals de 69 koekjes die ze bakten, de 56 autootjes die ze maakten en natuurlijk de 81 leuke gesprekken die ze op een dag voerden.

De fee kwam opeens tevoorschijn. “Ik zal je nog een laatste keer helpen,” zei ze. “Maar hierna moet ik nog 15 andere kinderen helpen.” Ze zwaaide 46 keer met haar toverstokje en binnen 53 tellen begon de speelgoedmaker weer te ademen. Hij opende zijn ogen en knipperde er 70 keer mee.

“En jij,” zei de fee nu tegen Pinokkio. “Jij hebt moed laten zien, waar 77 mensen van kunnen leren. Je hebt hiermee bewezen dat je een echte jongen bent.” Ze zwaaide 73 keer met haar stokje en prevelde 67 magische woorden. Daarna veranderde Pinokkio in 41 seconden in een echte jongen. Eentje van echt vlees en bloed.

De speelgoedmaker maakte meteen een dansje en sprong 25 keer in het rond. “Nu heb ik een echte zoon!” zei hij. “Geen zoon meer van hout.”
“Gedraag je,” zei de fee tegen Pinokkio. “Je weet nu dat je in minstens 19 probleemsituaties terecht kunt komen als je dat niet doet. En lieg niet. Je neus groeit geen 83 centimeter als je liegt, maar mensen kunnen het wel aan je ogen zien.”

“Ik zal nooit meer liegen,” beloofde Pinokkio. En hij meende het. Hij keek wel 14 keer uit voordat hij zich ons eens misdroeg.