Bingo verhaal Repelsteeltje 90

Er was eens een koning, die altijd maar meer wilde. Als hij goud had, wilde hij zeker 77 keer meer goud en als dat was gelukt, dan wilde hij 88 keer meer goud. Hij was nooit tevreden en zijn 73 bedienden klaagden daar zeker 79 keer per dag over.

Op een dag hoorde hij over een speciaal meisje, 1 dochter van de Molenaar zou goud kunnen spinnen van stro. Ze kon in 50 minuten tijd zeker 2 kilo goud maken. Maar wat de koning niet wist, was dat het een leugen was. Hij nam de Molenaarsdochter mee, en sloot haar op in de kerker. “Je krijgt 76 uur om 17 kilo goud te maken,” gebood hij. En daarna liep hij weg.

61 minuten lang huilde de molenaarsdochter. Ze probeerde het 15 keer, maar goud maken kon ze natuurlijk niet. Ze kon het nog wel 71 keer proberen, maar dat lukte niet. Toen ze 9 uur alleen zat, kwam er opeens een mannetje. Hij was maar 24 centimeter hoog en hij droeg een hoed met 3 veren erop.
“Wat is er, waarom ben je zo verdrietig?” vroeg het mannetje.

De molenaarsdochter vertelde in 20 minuten lang wat ze moest doen en het mannetje beloofde haar te helpen. Hij wilde er wel wat voor in de plaats. “Mijn ring,” beloofde de molenaarsdochter. En het mannetje ging aan de slag. 68 minuten later lagen er 44 goudstaven. Het mannetje verdween weer.

Toen de koning 66 minuten later aankwam was hij verheugd. Maar omdat hij altijd meer wilde, wilde hij dit keer 86 kilo goud. “Ik weet dat je het kan! Zo niet, dan dood ik je!” zei hij haar 42 keer. Daarna sloot hij haar op voor 89 uur, zodat ze de tijd had om van stro goud te spinnen.
Opnieuw probeerde ze het 6 keer, maar het lukte haar niet. Ze voelde zich waardeloos.

Ook dit keer kwam het mannetje. “Ik maak zelfs meer goud voor je, namelijk 87 kilo,” beloofde hij. “Maar ik wil er wel iets voor in de plaats.”
De molenaarsdochter keek om zich heen. Ze had niets waardevols meer. Ze had thuis wel 40 spullen, maar ook dat was geen echte waarde en hier had ze alleen haar kleding. “Ik heb niets,” zei ze.
Het mannetje dacht 59 tellen. “Ik weet wel wat,” zei hij. “Ik wil je eerste zoon of dochter als hij of zij 11 weken oud is.”
Daar hoefde de molenaarsdochter niet lang over na te denken. Binnen 65 tellen zei ze: “Dat is goed.” Ze dacht toch niet dat ze een kind zou krijgen. Ze verwachtte nog zeker tot ze 53 jaar oud was in deze kerker te zitten.

Het mannetje ging aan de slag en spon in 47 minuten tijd het goud dat ze nodig had. “De volgende keer kan ik je mogelijk niet helpen,” zei hij. “Ik kan niet nog 31 keer voor je klaarstaan.”
“De koning doodt me als hij geen goud krijgt,” zei de dochter. “En dan kan ik zeker geen kinderen krijgen.”
Het mannetje dacht erover na. “Goed, de komende 35 keer maak ik goud voor je, mocht het nodig zijn. Maar dat kind dat je schenkt wordt dan zeker voor mij en krijg je nooit meer terug. Zelfs niet als je het me 19 keer vraagt, en ook niet als je het daarna nog 60 keer probeert.”
Ze ging akkoord.

En zo maakte het mannetje regelmatig goud voor haar. Dat deed hij met minimaal 57 strosprietjes en het spinnenwiel liet hij dan 63 minuten achter elkaar draaien. De koning was iedere keer verheugd. Steeds vaker maakte hij een dansje van 74 of 75 minuten en gaf hij de Molenaarsdochter wel 30 complimentjes.

Tot haar grote verbazing was de koning zo tevreden, dat hij 69 dagen later aangaf dat hij met haar wilde trouwen. Ze wist dat het mannetje haar niet vaak meer kon helpen met het goud en daarom zei ze: “Alleen als ik geen goud meer hoef te spinnen. In dat geval trouw ik binnen 64 uur met je en blijven we bij elkaar tot we minstens 80 zijn.”
Ze dacht niet dat de koning akkoord ging. Hij wilde immers altijd meer, maar hij hoefde er nu maar 33 tellen over na te denken: “Dat is goed,” zei hij. “Voorlopig hebben we genoeg goud en kunnen we er sowieso wel 38 landen van kopen.”
Ze haalde opgelucht adem. Het was wel een fijn vooruitzicht om niet meer in de kerker te slapen. De afgelopen 13 dagen waren vreselijk geweest, omdat ze ’s nachts last had van de 56 muizen die er zaten. En een bewaker sliep elke nacht, en snurkte dan zo hard dat het 70 meter verderop te horen was. Ze verlangde naar een echt bed en daar wilde ze best voor trouwen met de koning.

De bruiloft was al snel. 21 dagen later gingen ze namelijk al trouwen en alles was tot in de puntjes geregeld. Er was een taart van 36 verdiepingen hoog en mensen uit 82 verschillende landen kwamen naar haar toe. De ceremonie duurde 42 minuten en daarna was het tijd om te dansen. De molenaarsdochter danste 28 nummers achter elkaar met de koning en ze voerde ook zeker 54 gesprekken met hem en met 26 van zijn bediendes. Ze ontdekte dat ze langzaam de lieve en zorgzame kant van hem ging zien en dat er al 16 vlinders door haar buik fladderden. Dit was een goed teken, wist ze. De koning was veel aardiger en liever dan ze ooit had gedacht.

De 14 dagen die volgden waren fijn en het aantal vlinders in haar buik verhoogde al snel naar 81. Het duurde dan ook niet lang tot ze zwanger werd. Ze was intens gelukkig en ze keek al uit om haar eerste kind op te voeden met haar man, haar koning. De afspraak met het mannetje was ze compleet vergeten, alsof het 27 jaar eerder was gebeurd. Ze dacht er gewoonweg niet meer aan.

De bevalling was zwaar, maar 62 uur later had ze dan toch haar eerste kind op aarde gezet. Een zoon, waar ze meteen van hield. De koning was ook gek op het kereltje.
7 weken later verscheen echter het kleine mannetje. “Ik ben wat vroeg, maar ik kom je kind meenemen,” zei hij.
“Wat!” brulde de koning. Hij schakelde 55 bewakers in om het mannetje te grijpen, maar dat lukte niet. “Geef me mijn zoon terug!” riep hij.
Het mannetje stond stil en zuchtte. “Ik geef jullie een kans,” zei hij. “Raad mijn naam en ik geef jullie je kind terug.”
De koning noemde 10 namen, maar die waren allemaal fout en ook de Molenaarsdochter probeerde namen. In totaal noemde ze wel 84 namen, maar het mannetje schudde zijn hoofd. “Jullie raden het nooit!” zei hij en hij verdween weer.

De koning wilde de naam zien te achterhalen en dus schakelde hij 51 mensen om 78 kilometer in de omgeving te gaan zoeken. Er moest vast iemand zijn die de naam van dit mannetje wist. “Blijf door gaan,” zei de koning. “Al duurt het 52 weken. Ik wil mijn zoon weer in de handen houden.” En dus gingen ze op pad. De koning en zijn vrouw bleven achter. Ze huilden 4 uur achter elkaar en zeiden wel 39 keer dat het goed zou komen. Maar ze waren bang, doodsbang.

12 dagen later liep een van de bewakers door een bos. Hij was al 43 minuten aan het lopen en hij zou nog minstens 48 minuten doorgaan. Hij wilde de koning zo graag helpen, dat hij niet zomaar op zou geven. Hij hoorde echter iemand zingen, en 37 meter verder zag hij het mannetje dansend om een kampvuur. Het mannetje zag hem niet, omdat hij zich verscholen hield achter een struik die 5 meter breed was.
“Niemand weet, niemand weet, dat ik Repelsteeltje heet,” zong het mannetje. En hij zong het nog 67 keer.
De bewaker sloop weg en 90 minuten later stond hij in het paleis om verhaal te doen.

85 uur later kwam het mannetje naar het paleis. “Willen jullie nog eens gokken hoe ik heet? Jullie raden het nooit,” ze hij. Dat had hij de afgelopen tijd wel vaker gedaan en de koning had toen nog willekeurig 18 namen geroepen, maar inderdaad, hij had het telkens mis.
Dit keer sloeg de koning zijn armen over elkaar en grijnsde. Hij wachtte 23 tellen en zei toen: “Repelsteeltje.” Hij herhaalde het nog 22 keer. “Zo heet je toch?”
Het mannetje sprong boos op en neer. Hij maakte wel 32 sprongen en daarna schudde hij 8 keer zijn hoofd. “Dit is niet eerlijk!” riep hij.
“Geef me mijn zoon terug,” zei de koning. “Je beloofde het.”
Repelsteeltje deed wat werd gevraagd.

46 minuten later lag het zoontje van de koning en de Molenaarsdochter weer veilig in zijn bed. De koning bleef nog 41 minuten erbij zitten. Daarna keek hij zijn vrouw aan. “Het spijt me dat ik zo hebberig was,” zei hij. “Ik had je nooit moeten vragen om 29 bergen met goud te maken.”
“Ik had eerlijk moeten zijn,” zei de Molenaarsdochter. “En moeten vertellen dat mijn vader 58 leugens had verteld.”
Ze keken elkaar 49 tellen aan. “Dankzij die leugens van je vader hebben we elkaar leren kennen,” zei de koning. “En ik weet dat ik ontzettend van je houd, dus daar kan ik je vader wel 34 keer voor bedanken.”
“Ik houd ook van jou,” zei de Molenaarsdochter en ze leefden nog lang en gelukkig.