Bingo verhaal Roodkapje 90

Minimaal 53 keer per week loopt Roodkapje 29 minuten om naar Oma te gaan. Oma is al 82 jaar oud en ze heeft bij wel 32 dingen in huis hulp nodig. In haar eentje doet ze er 70 minuten over tot ze de ramen heeft geboend en Roodkapje doet zoiets in 9 minuten tijd. Ze helpt haar Oma graag met alle klusjes. Ze vindt het niet erg om 36 borden af te wassen, terwijl ze 15 minuten lang met oma praat die in bed ligt. Ze doet het nu al 35 weken regelmatig en meestal is ze er zeker 80 minuten lang.
Roodkapje heeft haar naam te danken aan het rode mutsje dat ze draagt. Ze draagt het zeker 66 dagen achter elkaar, tot haar moeder zegt dat het moet worden gewassen. De laatste keer droeg ze het 73 dagen tot haar moeder vond dat ze het moest wassen.

Vandaag ging ze ook weer naar haar oma. “Oma is al 18 dagen ernstig ziek,” zei haar moeder. “Kun je deze 27 spulletjes voor haar meenemen.” Ze gaf Roodkapje een mandje vol spullen. Er zaten 55 servetten in. Een zoutvaatje van 74 gram zout en 20 soorten broodbeleg.

Roodkapje ging meteen op pad. “Niet afwijken van de route,” zei haar moeder nog. Nee, natuurlijk niet. Dat had ze al zeker 43 keer gezegd. Roodkapje wist het nu onderhand wel. Ze deed er 13 minuten over om zich klaar te maken en ging daarna op pad. Ze moest door het bos, dat zeker 72 meter lang was. Ze telde vaak de bomen, maar meestal na 90 raakte ze de tel kwijt.

In het diepe bos stonden de bomen soms maar 10 centimeter van elkaar vandaan en Roodkapje wist zeker dat ze minstens 41 tot 52 meter hoog waren. Dit stuk vond ze altijd wat enger dan de rest van de wandeling. Ze klemde haar vingers om het handvat van de mand.

39 seconden later hoorde ze iets achter zich. Ze bleef 54 tellen stilstaan. En draaide zich erna om. Ze hapte 3 keer naar adem. Er stond een grote wolf achter haar. “Dag meisje,” zei hij. “Waar ga je heen?”
“Ik ben op weg naar mijn oma,” zei Roodkapje.
“Waarom?”
“Ze is ziek. Ze heeft zeker 37 graden koorts.”
“Dat is niet goed,” zei de Wolf. “Breng je haar nu spullen?”
“Ja, ze kan nu echt niet naar de winkel, want dat is voor haar zeker 34 minuten lopen. En in haar tempo doet ze er 89 minuten over.”
“Als ze ziek is, moet je haar iets moois geven,” zei de Wolf. “Bijvoorbeeld 45 bloemen. Dat zal ze vast waarderen. 21 meter hier vandaan is een mooi open veld, met allemaal bloemen die je kunt plukken.”
“Echt waar?” vroeg Roodkapje.
“Er zijn zeker 58 verschillende soorten bloemen,” zei de Wolf.
“Ik wist niet dat er midden in het bos zoveel bloemen zijn,” antwoordde Roodkapje.
“Kom maar met me mee.”
Nog geen 58 seconden later stond Roodkapje op een groot veld. Er waren bloemen in 79 verschillende kleuren. Er waren minstens 85 verschillende rozen en 78 verschillende tulpen. Roodkapje begon meteen met plukken en ondertussen bedankte ze de wolf 26 keer.
Hij reageerde alleen niet. Hij was al weg. Nou, dan niet, dacht Roodkapje.
Roodkapje plukte 76 bloemen in 23 minuten tijd. Oma was hier vast heel blij mee. Het was een prachtig boeket en Roodkapje ging terug naar het bos. 63 seconden later stond ze weer in het bos en vervolgde ze haar weg naar oma. Het wandelen was altijd 1 groot avontuur en onderweg zong ze 58 verschillende liedjes. Ze zag nog 2 herten en 50 vogeltjes. Het was een goede dag.

14 minuten later zag ze het huisje van haar oma. Ze had zeker 68 vierkante meter aan grond. Haar tuin was gigantisch, met een eigen moestuin waar zeker 69 soorten kruiden groeiden. Ook had oma kippen, die wel eens 60 eieren in een week hadden gelegd. Daar bakte oma toen allemaal taarten van. Roodkapje had toen zeker 75 verschillende taarten geprobeerd.

Roodkapje liep 7 meter over het pad naar het huis en ze zag meteen dat er iets niet in orde was. Een van oma’s potten was kapot en lag in 86 stukken op de grond. De deur stond open en er zaten 25 krassen in het hout. Roodkapje liep naar binnen. “Oma?” riep ze. Ze ging de trap op, 24 treden.

Daar, op de slaapkamer, lag oma tussen 59 kussens en 8 dekens. “Dag lieverd,” kraakte haar stem. “Ik hoorde je niet binnen komen.”
“Oma, wat is er met uw stem gebeurd?” vroeg Roodkapje.
“Dat komt omdat ik al 84 minuten aan het hoesten ben geweest,” antwoordde oma.
Roodkapje zette 11 stappen dichterbij. Oma’s ogen leken 5 keer zo groot dan normaal. “Wat heeft u een grote ogen,” zei ze.
“Dat komt omdat ik 65 boeken heb gelezen de afgelopen tijd.”
Roodkapje kwam nog dichterbij. “Wat heeft u een grote neus,” zei ze.
“Daarmee kan ik je op 42 meter afstand al ruiken.”
Roodkapje vond het allemaal maar vreemd. Ze kwam nog dichterbij. Oma’s mond was ook zeker 6 keer groter. “Wat heeft u een grote mond.”
“Daarmee kan ik 12 taarten tegelijk eten.”
Het klonk niet als oma. Er klopte iets niet. Oma glimlachte en Roodkapje zag zeker 71 tanden. “Wat heeft u veel tanden.”
“Daarmee kan ik je in 62 tellen opeten.”
“Wat?”

Oma gooide de deken opzij en nu zag Roodkapje dat het niet oma was, maar de wolf. De wolf die haar nog geen 38 minuten geleden de bloemen had gewezen. Roodkapje gilde zo hard, dat ze haar hopelijk 31 meter verderop hoorde. Het had geen nut. De wolf greep haar, en na een gevecht van maar 40 seconden at hij Roodkapje op.

De wolf ging daarna op bed liggen. “Zo, na zo’n volle maaltijd, moet ik echt gaan slapen. Ik kan wel 47 uur slapen. Of misschien zelfs 67 uur.” Hij sloot zijn ogen en 46 seconden later lag hij al te snurken.

44 meter verderop liep de jager door het bos. Hij was de afgelopen 81 minuten druk geweest met zijn werk. Nu wilde hij een pauze hebben van 33 minuten om zijn brood op te eten en 28 minuten te genieten. Hij wilde even naar Oma langs, omdat hij wist dat ze ziek was. En dus liep hij 4 minuten later de tuin in van oma. Hij zag meteen al dat er iets niet in orde was. Hij pakte zijn geweer en sloop met 19 ministappen naar boven. Op het bed lag een wolf en zijn buik was gigantisch. De jager zag meteen dat hij iets gegeten had. Een mens?

Hij greep zijn mes en sneed in 17 seconden de buik open. Roodkapje en Oma kwamen eruit. “Dank je, we dachten dat ons leven met 77 minuten voorbij zou zijn.”
“We moeten wat doen,” zei de jager. “We hebben stenen nodig. Verzamel er zeker 57 of 61. Zo merkt de wolf niet dat jullie niet meer in zijn buik zitten.”
Roodkapje ging meteen naar buiten en verzamelde heel veel stenen. 88 minuten later deed de jager alle stenen in de buik van de wolf. Binnen 83 seconden had hij de buik dichtgenaaid. “Nu moeten we ons verstoppen.”

Oma, de jager en Roodkapje gingen in het schuurtje zitten tussen 51 hooibalen. Het duurde 30 minuten tot de wolf naar buiten kwam. Hij krabde aan zijn buik. “Ik heb zo veel dorst dat ik wel 87 liter water kan drinken. Oma en roodkapje zorgen voor een droge mond.”
Hij liep naar de waterput en boog naar voren om het drinken te pakken. “Het lijkt wel of ik 67 kilo ben aangekomen,” mopperde hij. “Alles is zwaar voor me.”
Hij boog nog een stukje naar voren en voor hij er erg in had viel hij 56 meter naar beneden in de put.

“Joepie!” riep Roodkapje. “We zullen nooit meer last hebben van deze wolf.” Ze bedankte de jager 49 keer.
“Ik ga lunch maken,” zei oma. “Het is met 16 minuten klaar. Ik ga er 22 kruiden voor gebruiken. Zo kan ik jullie bedanken voor de hulp.”
Roodkapje glimlachte. Oma zag er gelukkig niet meer zo ziek uit. Gelukkig was alles goed afgelopen.