Bingo verhaal Sneeuwwitje

Sneeuwwitje was een prinses die ik de omgeving overal bekend was. Zo’n 31 tot 33 kilometer verderop wisten mensen haar naam nog. Dat kwam vooral omdat ze zo mooi was. Overal waar ze kwam liepen zeker 51 mannen achter haar aan. Ze stelden haar 32 verschillende vragen en ze kreeg wel 45 huwelijksaanzoeken op een dag. Als ze bij de markt was met 75 stalletjes, waren er 11 marktlieden die haar aanbiedingen geven. “Voor 21 cent kun je 66 appels meenemen,” zeiden ze.
Sneeuwwitje weigerde. Ze had thuis nog zeker 46 appels. Haar stiefmoeder had de lekkerste appels en er was altijd genoeg in huis.

Haar stiefmoeder was sowieso een bijzondere vrouw. Ze had 15 verschillende spiegels. Iedere dag stond ze 56 keer voor die spiegels. “Spiegeltje spiegeltje aan de wand, wie is de mooiste van het land?” zei ze dan 2 keer achter elkaar.

Sneeuwwitje wist niet, dat zij door de spiegel als mooiste van het land werd genoemd. Terwijl Sneeuwwitje over de markt liep, had haar stiefmoeder 18 jagers bij elkaar geroepen. Ze koos de beste uit: “Ik geef je 61 uur de tijd om haar te doden. Ik wil haar hart als bewijs.” Ze wilde zelf de mooiste zijn en Sneeuwwitje mocht die plaats niet innemen.

De jager nam Sneeuwwitje de dag erna mee naar het bos. Toen ze 38 minuten in het bos liepen, was Sneeuwwitje dolgelukkig om haar heen aan het kijken. “Ik heb al 60 vogels gezien!” riep ze. “En kijk eens naar die 5 konijntjes!”
De jager keek naar haar en kon het niet verdragen om haar te doden. Daarom zei hij: “Ik moet je van je stiefmoeder binnen 53 uur doden. Ik kan het niet, dus ren. Ik geef je 3 minuten de tijd.”

Sneeuwwitje rende meteen weg. Ze rende zeker 41 meter, diep het bos in. De bomen stonden steeds dichter op elkaar en ze zag struiken met 57 tot 62 doorns op iedere tak. Het was er eng en ze voelde zich alleen. Hoe kon haar stiefmoeder haar zo haten?

13 minuten later zag ze een huisje. De deur zat niet op slot en dus ging ze naar binnen. Het was er lekker warm en er lagen wel zeker 44 verschillende spulletjes. Er waren ook 7 bedden. Sneeuwwitje ging in een bed liggen en sliep al snel.

Ze wist niet hoe lang ze had geslapen. 72 minuten? 70? 67 of juist 55? Maar toen ze wakker werd waren er 8 figuren die haar aankeken. Er was een konijn en de rest waren dwergen.
“Wie ben jij en wat doe je hier?” vroeg de oudste dwerg. Hij leek wel minstens 71 jaar oud.
“Ik ben Sneeuwwitje en ik ben op de vlucht.” 23 minuten lang vertelde ze over haar stiefmoeder en de jager.
“Wat vreselijk, je mag hier wel blijven,” zei een dwerg. “10 dagen, of 12 of 34 Net zolang als je wilt.”

De 29 dagen die volgden gingen goed. De dwergen werkten en Sneeuwwitje maakte het huis schoon. Ze voelde zich thuis. Soms waste ze 25 borden op een dag af en andere dagen plukte ze 24 bloemen.

Tijdens een wandeling in het bos kwam ze een man tegen. Een prins, herkende ze. Hij oogde een jaar of 26 en hij was erg knap. Ze zaten 22 minuten aan het water en praatten over van alles en nog wat. Hij vertelde dat hij zijn 17 bedienden even zat was en daarom het bos in was gewandeld. Sneeuwwitje vertelde niet wie ze werkelijk was. Ze wist wel dat ze meteen verliefd was geworden op de prins.

64 kilometer verderop maakte Sneeuwwitje’s stiefmoeder 37 glazen kapot. Ze was erachter gekomen dat Sneeuwwitje nog steeds in leven was en dat ze nog steeds de mooiste van het land was. Gelukkig kende de stiefmoeder zeker 74 verschillende tovertrucjes. Daarom veranderde ze zichzelf in een oude vrouw. Eentje die 59 jaar ouder was dan zijzelf. Ook nam ze 39 appels mee, waarvan er 9 betoverd waren met gif.

Sneeuwwitje had net 20 minuten schoongemaakt toen er 6 keer op de deur werd geklopt. Sneeuwwitje deed open en zag een oude vrouw met zeker 54 rimpels in haar gezicht. “Hallo,” kraakte haar stem. Ze leek minstens tussen de 68 en 73 jaar oud. “Kan ik je een appel aanbieden? Het is gratis. Neem alvast 28 happen van deze.”

De appel zag er heerlijk uit. Dankbaar nam ze hem aan. Ze nam happen. 47 happen, 48 happen, 52 happen en daarna hapte ze naar adem. Het duurde 65 tellen tot ze op de grond viel en niet meer bewoog.

Haar stiefmoeder lachte. Ze gooide 4 appels op de grond bij Sneeuwwitje. Ze toverde zichzelf terug naar haar eigen gedaante en vertrok. Ze had niet door dat 1 van de dwergen haar zag. Maar hij was te laat, hij kon niet meer geholpen worden.

De dwergen huilden 14 dagen aan een stuk. Sneeuwwitje was dood. Ze deden haar in een glazen doodskist en liepen 43 minuten door het bos. Daarna legden ze de kist bij het water, waar ze graag kwam. Ze bleven er 36 minuten lang staan huilen.
“We gaan haar zo missen!” riepen de dwergen. Het voelde alsof ze al 27 jaar bij hen hoorde, terwijl het nog niet eens 50 dagen was.

30 minuten later kwam er iemand aan. Het was de prins en hij was op zoek naar Sneeuwwitje. “Wat is hier gebeurd?” vroeg hij. “Ik zoek al 49 minuten naar haar!”
“Ze is dood,” zei een dwerg. “Ze at een vergiftigde appel.”

“Ik wil haar nog een afscheidszoen geven, mag dat?” vroeg de Prins. Hij wilde er zelfs 19 geven. Of 40. Of 63. Hij wilde vooral afscheid kunnen nemen van de mooiste vrouw die hij kende.

“Natuurlijk,” zei een dwerg.
De prins boog voorover, gaf Sneeuwwitje een zoen en 16 seconden later opende Sneeuwwitje haar ogen.

De ware liefde was 69 keer sterker dan het gif in de appel en daarom kon Sneeuwwitje het overleven. Omdat de Prins en Sneeuwwitje zo veel van elkaar hielden, trouwden ze 69 dagen later. Er waren 42 dwergen gekomen, want de dwergen hadden al hun vrienden uitgenodigd. Ook waren er 35 koningen en koninginnen uit andere landen. Ook de stiefmoeder van Sneeuwwitje was er. Sneeuwwitje vond het vreselijk wat ze had gedaan, maar ze wist ook dat haar toekomst er al snel mooi uit zou komen te zien. Want over 58 uur werd haar stiefmoeder opgesloten wegens poging tot moord. En Sneeuwwitje zelf leefde nog lang en gelukkig.