Bingoverhaal Aladdin

Er was eens een man, zijn naam was Aladdin. Hij woonde al 33 weken op straat en had weinig geld. Soms moest hij wel 36 dagen doen met 6 stuks brood. Hij had een slaapplek gevonden met uitzicht op het paleis en iedere avond voordat hij ging slapen, telde hij de 72 kamers van het paleis en droomde hij er ook ooit te kunnen komen.

Op een dag werd Aladdin aangesproken door een man van minstens 72 jaar oud. “Ik heb iemand nodig die een stuk jonger is. Ik ken een plaats, met meer dan 23 stapels goud. Ik wil dat je hier voor mij een lamp meeneemt. Kun jij dat voor me doen?”
Aladdin hoefde nog geen 11 tellen na te denken. Natuurlijk wilde hij dat!

En dus gingen ze op pad. De woestijn in. Het was een zware tocht, die zeker 70 minuten duurde. En daar bleek midden in de woestijn een grote grot te zijn in de vorm van een leeuwenkop. Het gestalte was 30 meter breed en minimaal 48 meter hoog.
“Breng me de lamp,” zei de oude man.
Aladdin liep naar binnen en hij hoorde een stem die vast 37 meter verderop te horen was. “Raak niets aan. Behalve de lamp.”

Er lag van alles in de grot. Hij zag 49 gouden beelden, 52 robijnen, 65 diamanten en 21 enorme stapels goud. Hij zag ook de lamp. En hoewel er zo veel was, en Aladdin al dat goud wel kon gebruiken, besloot hij toch voor de lamp te gaan. Hij moest 54 keer goed oppassen dat hij niet iets per ongeluk omstootte. Soms was er maar 32 centimeter tussen de paden om bij de lamp te komen. Dan nam Aladdin 13 ministapjes en zorgde hij ervoor dat het goed zou gaan. Het was een spannende route, en soms duurde het wel 5 minuten om 19 centimeter te kunnen komen. Er waren natuurlijk wel meer routes, minstens 38, maar Aladdin had deze natuurlijk gekozen, dus hij moest volhouden.

Aladdin deed netjes wat er van hem werd gevraagd en 74 minuten stond hij weer bij de oude man. Die duwde hem echter net de in grot, vlak voordat die weer dichtging. Gelukkig had Aladdin al zeker 40 weken ervaring als dief en zonder dat de oude man het wist, had hij de lamp gestolen.

Wat was er zo bijzonder aan deze lamp/ Hij wreef er 60 keer over en opeens verscheen er een Geest van minstens 66 meter lang. “Ik mag 3 wensen voor je vervullen,” zei hij.
“Jij bent vast geen echte geest,” zei Aladdin. “Je haalt me hier vast niet binnen 66 seconden uit.”
De geest deed het in 18 tellen en hij bedacht zich daarna dat het geen echte wens was. “Nu echte wensen doen,” zei hij dan ook.

Aladdin wist hij wilde. Hij wilde een Prins worden, met 16 bedienden, zodat de prinses met hem zou trouwen. Zo gezegd, zo gedaan. 27 uur later was alles geregeld en kwam Aladdin aan in een schitterende stoet. Er waren 71 kamelen, 34 olifanten en 34 mensen die spullen uitdeelden aan het publiek.
Helaas was de prinses niet onder de indruk.

75 uur later ontmoette de prinses de ware Aladdin, de straatrat. Ze was ontsnapt uit het paleis omdat ze even 56 minuten rust wilde hebben. De vonk sloeg meteen over, maar dat kon natuurlijk niet. Er waren minimaal 35 wetten die zeiden dat de prinses met een prins moest trouwen. En ze had geen idee dat Aladdin dezelfde was als de prins die ze zo duidelijk had afgewezen.

53 meter verderop stond iemand die Aladdin wel herkende. Het was de oude man, die al 9 uur aan het zoeken was naar zijn lamp. Hij werkte voor de sultan en hij besloot Aladdin op te pakken en in zee te gooien.

Toen Aladdin 45 meter diep in zee was gezonken, kwam de geest tevoorschijn. Hij redde Aladdin, omdat die kort knikte ter bevestiging dat hij gered wilde worden. Het duurde 39 minuten tot Aladdin weer goed kon ademen.

50 meter verderop zag de oude man wat de lamp te bieden had en nu wist hij zeker dat hij deze lamp wilde. Hij wilde de machtigste man van de omringende 42 landen zijn en daar kon de geest hem binnen 29 uur mee helpen. Hij bedacht een plan, zodat hij over 15 minuten de lamp al te pakken kon krijgen.

Het duurde allemaal iets langer, namelijk 43 minuten, maar toen kon de man in een moment van onoplettendheid de lamp van Aladdin stelen. Hij wreef erop en lachte: “Ik wens dat ik een sultan ben!”
Alles werd geregeld. Hij had 47 dienaren, 63 bergen met goud en nog 2 wensen over om supermachtig te worden.

Aladdin ontdekte wat er aan de hand was en probeerde de oude man aan te vallen. Maar dat werkte niet. “Ik ben de machtigste man die er bestaat,” zei de man. “Er zijn 24 sultans die minder macht hebben dan ik.”
“Een tovenaar heeft nog meer macht,” zei Aladdin. “Minstens 7 keer.”

De oude man keek op. Hij dacht er 44 seconden over na en besloot toen een nieuwe wens te doen. “Ik wil de machtigste tovenaar zijn, zodat ik 64 dingen kan toveren en zodat 46 landen aan mijn voeten zullen buigen.”

De geest keek verbaasd naar Aladdin. “Wat doe je nu?” vroeg hij. “Zo kan hij je 51 keer verslaan in 12 seconden tijd.”
Aladdin schudde zijn hoofd. “Binnen 68 minuten snap je wat ik van plan ben.”

De oude man werd een tovenaar en hij besloot meteen actie te ondernemen. Hij sloot 67 werknemers van het paleis op en hij zorgde ervoor dat de prinses 61 keer voor hem boog. “Ik kan nu alles!” riep de man. “Ik ben de meest machtige man ter wereld!”

“Toch ben je niet de machtigste,” zei Aladdin. “De geest is nog veel machtiger. Hij kan je krachten binnen 28 seconden wegnemen. Je hebt nog 1 wens over…”

De oude man keek op. “Ja, daar heb je gelijk in. Ik wil een geest worden!”
De geest deed wat er gevraagd werd en keek Aladdin boos aan. Aladdin wist echter precies wat er ging gebeuren. Hij had de 31 mogelijkheden al bekeken en het kon niet fout gaan.”

“Nu ben je machtig, maar er zijn 26 dingen waar je niet aan had gedacht,” zei Aladdin. “De geest zit al 62 eeuwen opgesloten in de lamp, en hij moet alleen luisteren naar de persoon die wensen vraagt.”

Binnen 25 seconden veranderde de man in een geest die opgesloten zat in een lamp. Aladdins geest gooide de lamp vervolgens 17 kilometer verderop en zorgde ervoor dat de lamp 58 meter onder de grond zat

Aladdin keek nu naar de geest. “Mijn laatste wens is dat ik je vrij wens,” zei hij.
De geest gilde enthousiast en maakte wel 57 dansjes van geluk. Daarna liep Aladdin naar de prinses. “Ik weet dat ik geen prins ben, maar ik zou graag met je willen trouwen. Het liefst binnen 69 dagen.”
De prinses knikte. “Ik wil dat graag. Je bent geen prins, maar als je met me trouwt wel.”
De sultan knikte. “Ik kan de wetten wel aanpassen. Dat behoort tot mijn taken. Ik kan zeker 8 wetten per jaar aanpassen. Zelfs 22 aanpassingen zijn mogelijk.”

55 dagen later was de bruiloft en Aladdin had geen lamp of geest meer nodig. Zijn dromen waren nu uitgekomen. Hij leefde nog lang en gelukkig.