Bingoverhaal Pinokkio

Er was eens een speelgoedmaker die 64 jaar oud was. Hij droomde al 16 jaar om een zoon te krijgen, maar hij was maar alleen. Daarom maakte hij een houten pop, daar deed hij 43 uur over. Hij zorgde ervoor dat de pop er levensecht uitzag, met 12 plekken die konden bewegen en 51 kleuren verf. Het was geen echte zoon, maar het kwam in de buurt. Hij noemde de pop Pinokkio.

Op dat moment zag de speelgoedmaker 49 glinsteringen zag en 3 tellen later stond er opeens een fee. Ze oogde zo’n 48 jaar en ze vertelde dat ze de wens van hem had gehoord. Ze zwaaide 28 keer met haar stokje en 68 tellen later veranderde de pop in een jongen. Hij was nog wel van hout. “Om een echte jongen te worden moet je je goed gedragen,” zei ze. “Anders blijf je voor de komend 59 jaar van hout.”

Dat wilde Pinokkio niet, dus hij deed erg zijn best. Maar hij kwam er al snel achter dat elke keer als hij loog zijn neus 28 centimeter groeide. En dat gebeurde wel 68 keer in een week. Hij gedroeg zich alles behalve braaf.

59 dagen later ging Pinokkio op pad met vrienden. Ze hingen 23 minuten in het dorp en toen werd er gevraagd of Pinokkio bier wilde. “We hebben bier voor 71 glazen. En we kunnen ook 40 grapjes uithalen in de buurt.”

Pinokkio dacht 10 tellen na. Hij wist ook wel dat hij het eigenlijk niet moest doen, maar het klonk zo leuk om met 4 vrienden op stap te gaan. En dus gingen ze 6 minuten later weg.

Nadat ze 47 streken hadden uitgehaald, kwam er een man op hen af. “Ik kan jullie mooiste dromen uit laten komen als jullie meegaan op de boot. Het is maar 42 minuten varen.”
Ze stemden in. Er waren nog 37 jongens op de boot. En er waren ook 15 ezels. Er was van alles. Wel 35 gokspelletjes en 60 soorten drank. Pinokkio keek zijn ogen uit. Zulke dingen mocht hij echt niet van zijn vader, de komende 9 jaar.

De boot begon te varen en onderweg had Pinokkio het naar zijn zin. Hij speelde spelletjes met zijn vrienden en voerde wel 31 gesprekken. Toch begon hij het wel vreemd te vinden, want er verdwenen steeds meer van zijn vrienden. Er waren opeens steeds minder jongens. Nu waren er nog maar 25, leek het zo. Waar waren ze toch?

Voor Pinokkio er erg in had, kwam hij achter de waarheid. Hij zag hoe zijn beste vriend in 75 tellen tijd veranderde in een ezel. Hij blaakte 39 keer en Pinokkio schrok zich een hoedje. Hij begreep meteen dat de ezels werden gebruikt om 52 klusjes te doen, voor wel 24 jaar mogelijk. Ze zouden als slaaf worden gebruikt! Hij moest weg hier! En dus sprong hij van de boot af toen 7 mannen achter hem aan kwamen. Hij zonk meteen 65 meter de diepte in. Hij dacht nog: ‘Gelukkig ben ik nu geen echte jongen, anders was ik vast verdronken’.

Maar zwemmen kon hij ook niet. Hij probeerde het 74 keer, maar het lukte niet goed. Wat moest hij nu, zo diep op de bodem van de zee? Hij zag allerlei vissen. 26 haaien en 72 soorten koraal. En daar, 69 meter bij hem vandaan een grote walvis. Die wel héél dichtbij kwam…

36 seconden was de walvis bij Pinokkio en hij opende zijn bek zo wijd, dat er wel 5 liter water naar binnen ging. Pinokkio kon het niet tegenhouden en voor hij er erg in had zat hij in de maag van de walvis.

En nu? Wat moest hij nu doen? Pinokkio dreef 44 centimeter verder en zag wel 54 houtstukken en 27 hele meubels. Dit beest at echt alles! Hoe moest hij hier nu wegkomen? Pinokkio ging op een stuk hout zitten en dacht diep na. Hij kon wel 70 dingen bedenken die hij fout had gedaan, maar daar kon hij nu niets aan veranderen. Hij miste zijn vader, de man die hem had gemaakt van hout en die 21 keer per dag zei hoeveel hij van Pinokkio hield. Hij had hem in de steek gelaten en de afgelopen 33 minuten niet eens aan hem gedacht.

Pinokkio begon te huilen. Hij wist niet dat een houten pop dat kon, maar toch stroomden er 17 tranen uit zijn ogen. “Ik mis mijn vader!” riep hij. De echo zorgde ervoor dat hij zijn eigen uitspraak nog 55 keer te horen was.

“Pinokkio?” hoorde hij opeens. Het werd nog 18 keer geroepen.
Wat? Dat kon niet waar zijn? Iemand kwam naar hem toezwemmen en 46 tellen later stond zijn vader bij hem op het houtstuk.
“Wat doe jij hier?” vroeg Pinokkio verbaasd. Hij had dit nog geen 61 jaar durven dromen.
“Ik hoorde dat je met de boot mee was gegaan dus ik ging op zoek. Maar net nadat ik 13 minuten op zee was, werd mijn kleine bootje opgegeten door de walvis. Ik dacht dat ik verloren was en je nooit meer zou zien.”

Nu begon Pinokkio nog harder te huilen. 30 tranen stroomden over zijn wangen en zijn vader troostte hem. “Het komt wel goed,” suste hij zeker 45 keer.
“Hoe gaan we hier nu uit komen?” vroeg Pinokkio. “Ik heb alles verpest. Waarom dacht ik niet 8 keer beter na voordat ik weg ging? Ik ben de slechtste zoon van de afgelopen 66 jaar. Niemand heeft zo’n slecht kind gehad.”

“Iedereen maakt fouten,” zei zijn vader echter. “Laten we eens bedenken hoe we hier uit kunnen komen. Ik hoop dat we over 57 minuten al weer aan land zijn.”
Ze dachten en kwamen met wel 38 ideeën, maar niets was goed. Tot Pinokkio zei: “We kunnen ook hout in brand steken. Door de rook kunnen we misschien wel uit deze walvis komen.”
Zo gezegd, zo gedaan. Ze verzamelden 34 stukken hout en 14 minuten later hadden ze al een vuurtje gemaakt. De rook kwam in 22 tellen al werkelijk overal en de walvis hoestte 2 keer. Daarna zwom de walvis duidelijk naar boven en voor Pinokkio en zijn vader er erg in hadden, vlogen ze via het spuitvat naar buiten, 19 meter de lucht in en daarna in het water.

Pinokkio greep zijn vader, die vocht tegen de golven die wel 32 meter hoog waren. Hij moest hem redden! Opeens lukte het hem wel om te zwemmen, waarschijnlijk omdat hij wist dat het anders voorbij was. Het duurde 56 minuten tot ze eindelijk aan land waren gekomen. Pinokkio’s vader lag doodstil op het strand en Pinokkio huilde. “Ik heb het verpest!” huilde hij, 58 tranen van verdriet.

Er verschenen 73 glinsteringen en opeens was de toverfee er. “Ik kan je helpen,” zei ze. En ze zwaaide 53 keer met haar stokje. Pinokkio’s vader hoestte en proestte. Gelukkig! Hij leefde nog.
“Ik was geen goede jongen,” zei Pinokkio. “Ik heb zeker 29 dingen fout gedaan. Misschien zelfs 50. Zo kan ik nooit een echte jongen worden.”
De fee keek hem aan. “Heb je geleerd van je fouten?” vroeg ze.
“Oja!” riep Pinokkio. “Ik kan wel 11 dingen opnoemen die ik nooit meer doe.”
De fee knikte. “Volgens mij heb je wel geleerd van wat je hebt meegemaakt,” zei ze. “Als je 1 wens mag doen, wat zou dat dan zijn?”
“Ik zou een echte jongen willen zijn!” riep Pinokkio uit.
De fee zwaaide 20 keer met haar stokje en daarna was Pinokkio een echte jongen. En hij leefde nog lang en gelukkig.