Bingo verhaal Koningsdag
Heel Nederland heeft er al 64 dagen op gewacht, maar het is eindelijk zo ver: het is Koningsdag. De straten zijn oranje gekleurd. In de straat van Jochem hangen 35 slingers en wel 17 trossen ballonnen. Aan iedere tros hangen 22 ballonnen. Het ziet er prachtig uit. Voor de speciale kleedjesmarkt in de straat zijn zeker 75 kinderen bij elkaar gekomen. Overal kun je minstens 60 spullen kopen.
Jochem heeft zelf ook een kleedje. Hij heeft 14 games te koop aangeboden en zeker 55 verschillende stripboeken. Nummer 50 van de reeks is een bijzondere druk, want er zitten 26 fouten in de tekeningen. Jochem hoopt er tussen de 45 euro en de 51 euro voor te krijgen, maar hij verwacht dat de meeste mensen niet weten hoeveel het waard is en dat zij er maar 27 cent voor willen geven.
Jochem heeft de afgelopen 4 weken alles van zolder gehaald om te verkopen. 43 speelgoedautootjes en 24 puzzels. Ook heeft hij 56 Pokémonkaarten. Hij heeft alles mooi uitgestald op een kleed met 54 gekleurde stippen erop. Hij hoopt dat er veel mensen komen om iets te kopen.
Vorig jaar was het heel druk, toen verkocht hij spullen aan 39 mensen en kon hij een paar dagen later 29 leuke dingen in de winkel kopen. Maar Karin had het nog beter gedaan. Er waren zeker 73 mensen die iets bij haar kochten en er was zelfs iemand die voor 62 euro spullen had gekocht. Haar kleedje was bijna leeg aan het einde van de dag.
Jochem wil dit jaar met Koningsdag ook zo veel succes hebben. Hij glimlacht. De eerste 25 mensen komen er al aan en daardoor wordt het al meteen lekker druk in de straat. Helaas komt er niemand bij hem staan. Jochem voelt zich niet verdrietig. Hij weet zeker dat hij binnen 67… of misschien 68… minuten wel iemand bij zijn kleedje heeft. Er is vast wel iemand die iets van hem wil kopen.
zie, iets later staan er al 7 kinderen bij zijn kleedje. “Wat een mooie stripboeken,” roept er eentje. “Ik wil ze wel, voor 52 cent.”
“Dat is te weinig, dan kun je ze niet kopen,” zegt Jochem. “Dan wil ik 13 stripboeken voor dat bedrag.”
“Nee.”
“1 euro dan? “Nee.”
Verdrietig loopt de jongen weg met zijn vrienden. Jochem weet dat iedereen graag wil onderhandelen. Dat deed hij eerder ook altijd, maar nu niet meer. Hij wil alleen de spullen verkopen voor wat het echt waard is.
Een man komt aanlopen met een kind. De man is rond de 46 jaar oud en het kind 10. Ze kopen 9 bordspellen en tevreden neemt Jochem het geld aan. Dit is een mooi begin. En het loopt daarna heel goed. 23 minuten later heeft Jochem al 16 euro in zijn bakje zitten. Dat gaat de goede kant op.
Een paar kleedjes verderop is Sanne allemaal liedjes aan het spelen op haar blokfluit. Ze heeft in de afgelopen 47 minuten al 61 euro verdiend. Iedereen vindt haar schattig.
Helaas kan Jochem geen muziekinstrument bespelen, anders had hij dat ook wel gedaan. Toen hij 11 jaar oud was wilde hij graag de gitaar leren spelen, maar na 58 minuten oefenen op de gitaar van zijn vader had hij er geen zin meer in. Hij probeerde wel 18 minuten lang een noot zuiver te spelen, maar het lukte niet.
Sanne is wel heel goed, zij speelt al 57 weken blokfluit en Jochem vindt het een fijn geluid terwijl hij in de zon zijn spullen verkoopt. Hij heeft de afgelopen 3 liedjes mee zitten neuriën.
Een man komt aanlopen. Hij kijkt naar het dure stripboek dat Jochem heeft. Die met de fouten erin. “Dit is een bijzondere uitgave,” zegt hij. “Ik betaal er graag 74 euro. Hoger kan ik niet!”
Jochems mond valt open van verbazing. “Ja,” zegt hij. “Dat is goed.” Dat is veel meer dan hij had gehoopt. “En deze strip wil ik voor 28 euro kopen,” zegt de man nu. “Deze is ook heel zeldzaam.”
Jochem wist niet eens dat de andere strip zo zeldzaam was. Hij lag al zeker 38 weken op zolder. En Jochem heeft de strip minstens 8 keer gelezen. Er zijn zeker 15 pagina’s gekreukeld. “Ja, dat kan,” zegt hij dan ook snel.
Zo veel geld had Jochem niet verwacht. De man betaalt netjes en loopt daarna weg. Er komt een vrouw aan. Ze is een jaar of 53 en ze wil graag de Pokémon-kaarten. Ze betaalt er maar liefst 30 euro voor. Wat is hier aan de hand? Jochem is er blij mee, maar hij snapt het niet. Ook Sanne doet het nog steeds heel goed. Hij ziet telkens mensen geld gooien in haar potje. En de 2 kinderen naast Jochem verkopen ook al zo veel. Ze hebben net een knuffel verkocht voor 42 euro en een stapel boeken voor 65 euro.
Jochem blijft van alles verkopen. Een pot die zijn moeder niet meer nodig had, voor 21 euro en de overige stripboeken samen voor 33 euro. Hij verkocht 34 knikkers voor 41 euro. Ondertussen ziet hij overal andere kinderen ook voor enorme bedragen spullen verkopen. Jochem heeft het geld tussendoor al even snel naar binnen gebracht, zodat niemand het kan stelen.
44 minuten later wordt het rustiger. Het einde van de dag zit erop. Jochem gaat naar huis. Hij heeft bijna alles verkocht. Zijn moeder is aan het koken. Ze gooit 48 kruiden door het vlees. Ze koopt ieder jaar zeker 66 nieuwe kookboeken en probeert iedere week 5 nieuwe recepten. Jochem moet altijd maar afwachten wat hij te eten krijgt.
“Hoe ging het?” vraagt zijn moeder.
Jochem kan wel 69 minuten vertellen over alle spullen die hij heeft verkocht. Maar hij probeert in 40 seconden samen te vatten hoe het ging.
“Hoe is dat mogelijk” vraagt zijn moeder verbaasd. Ze zet de kookwekker voor de rijst op 12 minuten. “Hoe kun je nou een boek verkopen voor 12 euro en een andere voor 20 euro?”
“Geen idee,” zegt Jochem. “Ik was niet de enige die veel verkocht. Frank verkocht een theeketel voor 46 euro en Janine verkocht een zelfgemaakte taart voor 59 euro. En Pim had 37 films verkocht voor in totaal 70 euro.”
“Onmogelijk.”
Jochem haalt zijn schouders op. Hij heeft toch echt al die dingen verkocht!
Hij gaat op de bank zitten en zet de tv aan op kanaal 6. Daar is het nieuws op. Er is een journalist in beeld die op een wel heel bekende plek staat! Hij staat in de straat van Jochem, bij huisnummer 63.
“Vandaag was het een bijzondere dag hier in deze straat,” vertelt hij. “Een groep van tussen de 32 en 70 – we weten niet precies hoeveel het er waren – miljonairs hebben hier heel veel gekocht, om de kinderen op de kleedjesmarkt de dag van hun leven te geven.”
Hij duwt de microfoon onder de neus van een man die een jaar of 49 is. Jochem herkent hem, want hij kocht ook iets bij hem. “Hoeveel geld heeft u uitgegeven? Heeft u minstens 19 dingen gekocht?”
“Ik kocht 72 spullen,” zegt de man. “En hoeveel ik betaald heb zeg ik niet, maar de kinderen zijn dolgelukkig.”
Dat klopt. Jochem is dolblij, want nu kan hij een hoop leuke dingen kopen. Wat een geluk dat ze zijn straat kozen hiervoor!
